Bij het afscheid waren er warme woorden, over en weer, en nog wat cadeaus voor de jongeren.
Een afscheidsspeech maakte een diepe indruk, dat was de speech van Anbu, die nog horen noch spreken kan, maar zijn gezichtje sprak boekdelen.
De bus, die bij het project hoort, en waarmee we met de hele familie naar de kerk zijn gegaan.
Het afscheid in de kerk, na de dienst, met warme woorden, een omhelzing en een mooie sjaal.
De familie is lid van de Indiase Pinkstergemeente, Pentecost Churches. In deze kerk is het de gewoonte in het wit naar de kerk te gaan. De kerkdienst kent een aantal onderdelen die wij ook kennen, zang en gebed. Daarnaast is er ook ruimte voor persoonlijk getuigen, mooi om mee te maken. De preek is “interactief”, gemeenteleden leggen vragen voor over bijbelgedeelten en de voorganger geeft daar uitleg over.
Het ziekenhuis is een opleidingsziekenhuis voor artsen en heeft een eigen opleiding voor verpleegkundigen.
Met lunchtijd staan de mensen in een lange rij te wachten om een gratis maaltijd op te halen.
De familie van de patiënten verblijft buiten het gebouw, en zorgt daar voor zich zelf en waar nodig voor de patiënt.
Een van de kinderen is ernstig ziek en is opgenomen in dit grote ziekenhuis. Het ziekenhuis is vooral bedoeld voor de armen en mensen met een klein budget. Het bestaat uit heel veel gebouwen, verspreid over een gigantisch terrein.
De laborante aan het werk. Basaal bloed en urine onderzoek wordt hier gedaan, de uitslag is meestal snel beschikbaar. De manier om preparaten te maken is wel heel anders dan wij kennen.
Het hospitaal beschikt over een eigen apotheek.
